Lamuza jauregia arkitektura- eta paisaia‑multzo ederra da: familia bakarreko etxebizitza aristokratiko bat du, lorategidun finka handi batek inguratua. Estanislao de Urquijok erosi zuen 1876an. Higiezin hau udan erabiltzen zuten markesek, Madrilen zuten bizitza politiko eta finantzariotik erretiratu nahian Laudiora itzultzen zirenean, atseden hartzeko.

Obrak eta egokitzapenak egiten ibili zen markesa hainbat urtez, jauregi izaera emateraino, baina, hala eta guztiz ere, finkaren zatirik handiena nekazaritzarako erabiltzea erabaki zuen lehenengo markesak.

Multzoa hegal bitan banatua zegoen: ekialdeko hegala eta mendebaldekoa. Lehenengo hegalean, markesarentzat esklusiboki gordetako etxe nagusia eta tarteko aitita-amamentzat beren-beregi egindako eraikin‑gorputza zeuden, baita “Etxetxoa” ere, hau da, nesken gelak hartzen zituen lekua. Mendebaldeko hegalean, ostera, etxe nagusia osatzeko xedea zeukan eremu publiko adierazgarria zuen, logeletarako eremu pribatuaz gain. Gainera, hegal horretan zeuden familiaren jantokiak, bat haurrentzat eta beste zenbait helduentzat.

Aisia ere oso presente zuten, izan ere, kasino bat, teniseko pista bi, igerileku bat, antzoki bat eta urmael bat zituen multzoak, udako egun luzeetan atsedenik eta olgetarik faltako ez zela bermatzeko. Horrez gain, ibilaldi atseginak egiteko aukera ere bazuten etxe nagusiko lorategietan, “Etxetxoan”, lorategi ingelesean nahiz barruko lorategian.